Van Heleen en Marijke: Wij waren erbij!

Donderdag 7 juni 2012 - waarom is deze dag anders dan andere dagen? Wat is de reden van de onderhuidse en bovenhuidse spanning? 

Wat maakt dat schippers en bemanning reikhalzend uitkijken over de Donaudelta, de blik gericht op de einder? 

Waarom wordt de naam van de Anna Koosje met nog meer liefde en ontzag genoemd in onze gesprekken?
Dat is omdat de schippers Johan en Rob samen met haar het eindpunt van hun Donaureis bereiken: de Zwarte Zee!!
Vanaf het zonovergoten dek mogen wij, de bemanning, meemaken hoe Rob op zijn rustige en professionele manier om 13.00 uur de Anna Koosje aanlegt bij kilometer nul in Sulina, en hoe Johan op zijn rustige en professionele manier de havenpolitie te woord staat. De taken zijn woordeloos verdeeld. Zij vormen het team dat tien weken lang  de nieuwe bemanningsleden heeft ontvangen, ze wegwijs heeft gemaakt in en op het schip en ze vervolgens weer heeft uitgezwaaid. Zij hebben hun ervaringen met anderen willen delen en daar zijn we ze dankbaar voor.
Toen wij aanmonsterden voor deze reis wisten we niet waar we aan en van boord zouden stappen en wat we zouden meemaken. Nu we het geluk hadden dit ultieme moment mee te maken, willen we ook anderen daarvan deelgenoot maken.
Nadat wij met de schippers en de andere bemanningsleden Pieter en Nina hadden gedronken op de veilige aankomst van dit bijzondere schip en haar schippers aan de Zwarte Zee, werd de laatste champagne uitgegoten over de ankers van de Anna Koosje. Mooi gebaar en typerend voor de manier waarop schip en schippers met elkaar verbonden zijn.

Marijke Terpstra en Heleen Keijzer