De Balkan

Het is mijn eerste bezoek aan Bulgarije. In Rousse. Het is voor alle opvarenden van de Anna Koosje de eerste keer. Dit, na een paar dagen, voor mij ook voor het eerst, in Roemenië te zijn geweest. Wat weten we van deze gebieden. Heel weinig. Eigenlijk niets. Het eerste dat in me op komt, is de vriendelijkheid van de mensen en ook de bereidwilligheid. In Servië gebeurde dat ook al. Het maandinkomen is hier  300 euro, als je al werk hebt. De agent/vertegenwoordiger die ons door de formaliteiten hielp had een inkomen van 600 euro en daarmee, zo vertelde hij, veel vrienden en vriendinnen. Hij reed mij naar een tankstation waar we benzine konden kopen voor het bijbootje. Dat benzinestation kon zo weggeplukt zijn uit Nederland met al zijn bijproducten in de aanbieding. Ja zelfs KitKat was er.

In principe hebben we hier de plaats geregeld waar de Anna Koosje voor de zomer blijft liggen en waar ze uit het water kan voor een schroefinspectie en eventueel balanceren. Een pontonhouder met een uit Nederland gehaald binnenvaartschip reed mij er met zijn busje naar de werf. De wegen zitten vol met kuilen en van zijn schokbrekers was niet veel meer over. Ook de rijstijl is hier wat anders. Voetgangers zijn vrij wild. De werf bleek een enorm industriecomplex te zijn waar in goede tijden(onder het communisme) veel binnenvaartschepen met name voor Rusland werden gebouwd. Het kantoor gebouw was bijzonder groot. Dat had alles met het socialisme te maken. Nu werd ik te woord gestaan door de werfvoorman middels een in der haast opgetrommelde secretaresse die goed Engels en Duits sprak. Even gekeken naar het schip van mijn chauffeur, dat ook een schroefprobleem bleek te hebben. De oorspronkelijke naam Helena was vervangen door het Bulgaarse “Elena” zowel in het latijnse schrift als in het cyrillisch geschreven. Ze kwam uit Dordrecht.

Bij terugkomst bleek onze afdeling administratie en burgerzaken (Johan) onder de stempelinkt te zitten van het hedenochtend aangeschafte nieuwe stempelkussen. Het oude is op een of ander douanekantoor achter gebleven. Ons verblijf hier is gepaard gegaan met ca. 30 formulieren en idem zoveel kopieën. Allen voorzien van meerdere indrukwekkende stempels. Wij zijn er zeker niet aan begonnen hier verandering in te brengen. Lands wijs, lands eer.

Opmerkelijk zijn de afgeschafte uniformen. Zo kwam bij een plaats in Roemenië een in spijkerbroek en T-shirt gehulde figuur ons tegemoet om te helpen. Hij zei van de grenspolitie te zijn. Het grote pistool in het holster aan zijn riem zag er overtuigend uit.

Inmiddels hebben we Russe verlaten. De Donau is hier groots en breed. Een Biesbosch in super formaat. Geen bergen meer, maar vlak land. Het is buiten 30 graden en we houden om de beurt het dek nat met de alternatieve airco. Dit goed werkende idee vereist veel inzet. Het dek moet nat worden gespoten met Donauwater. Door de wind, die we zelf met onze snelheid  van 16 km, waarvan 5 km stroom en de temperatuur verdampt dat water en koelt daardoor het dek. Het is nu binnen 25 graden. Als het dek droog is begint het weer opnieuw. De lezer zal begrijpen dat er weinig tijd voor schrijven overblijft.

Duivelsklauw

Om geen ruzie te krijgen met bepaalde vrienden, moet ik nu ook wat zeggen over onze “Duivelshaak”. Of eigenlijk het gebruik daarvan. Dit heeft niet met Dracula of andere enge dingen te maken, maar is een instrument om het rammelen van de ketting in het kluisgat bij het overnachten achter het anker tegen te gaan. En ankeren hebben we reeds vaak gedaan. Je zit dan in een prachtige natuur en het is stil. Zie ook de stukjes van Johan. Welnu die Duivelshaak of ook wel Duivelsklauw genoemd doe je om de ankerketting vast aan een landvast en belegt daarmee het schip.. Tussen de klauw en het schip vier je dan de ketting en is er geen rammelen dat de matrozen uit hun slaap kan houden.

We hebben het ding een paar maal gebruikt (dit is voor Egbert). Echter ons is gebleken dat de stroom dusdanig sterk is, dat de ketting het wel uit zijn kop laat om te rammelen. Deze staat strak het schip vast te houden. Dus nu even niet, maar dat komt wel weer.

De komende dagen ziet het weer er goed uit. We plannen via het kanaal naar Constanta te gaan en dan over de Zwarte Zee naar Sulina, maar het kan ook nog anders worden. Het is nog steeds een groots avontuur.

Rob